Was in Breekwater de tegenspeler van de Lokienfiguur een Elckerlycachtige man van middelbare leeftijd en in Verboden tijd zijn eigen vroegere ik, in Mannekino is het een geniaal negenjarig jongetje met wie hij geconfronteerd wordt. Speelt hierbij zijn frustratie een rol dat hij het als schrijver in spe nog steeds niet verder heeft gebracht dan copywriter bij een reclamebureau? De jongen heeft zich voorgenomen om voor zijn tiende miljonair te zijn, niet uit geldbelustheid, maar om zijn vader te kunnen laten studeren die zijn studie heeft moeten afbreken mede vanwege hem. Om zijn exploten te kunnen realiseren - in het geheim - heeft hij volwassenen nodig en hiertoe schakelt hij onder andere Lokien in. Bijvoorbeeld bij het opzetten van een Mannekino-café met aangeklede realistische poppen van bekende figuren. Er ontwikkelt zich gaandeweg bij Lokien een steeds gevaarlijker spel van identificatie en deïdentificatie, van fascinattie en weerstand. Op den duur beïnvloedt Guido zelfs zijn droomleven. Uiteindelijk probeert Lokien zich van hem te ontdoen, zij het tevergeefs, want kort erop duikt het kleine genie opnieuw op. Droom, angstdroom of realiteit? Voor Lokien voltrekt zich alles op eenzelfde niveau van werkelijkheid.